Times flies

Lieve Familie&Vrienden, 

Ik wil graag een OPROEP doen naar alle verloskundige in Nederland! Kom naar India en leer alle Verloskundige en Gynacologen hoe je een vrouw/kind vriendelijke bevalling terweeg brengt. Ik heb de afgelopen week namelijk ook de bevallingen in Devadoss mogen meemaken, en dat was weer een totaal andere ervaring dan in Booma. Ik moet zeggen dat ik weer enthousiaster ben geworden in Devadoss over het beroep verloskundige. De gynacoloog in Devadoss is heel enthousiast en heeft me veel geleerd over het beroep maar wanneer  ik de bevallingen zag was ik wel een soort van in "Shock". Ik kan ook vertellen dat ik voor de eerste keer in mijn leven op het punt stond om flauw te vallen. De C-section die ik heb gezien in Devadoss was wel een wereld van verschil dan in Booma (in de positieve zin :)) maar de bevallingen waren weer even bijzonder! Je moet je voorstellen dat er een vrouw op tafel ligt te puffen (hier doen ze wel aan puffen, schreeuwen en weeen gelukkig), de gynacoloog tjeckt steeds de ontsluiting en er zit een verpleegkundige op de borst van de vrouw en drukt bij elke puf op de buik van de bevallende vrouw om het kind er uit te duwen. 
Ik heb het later aan de Junior dokter gevraagd of dat normaal is om dat te doen?! Ik had die manier van de bevalling stimuleren nog nooit gehoort. Maar het bleek ook niet een geheel verstandige methode te zijn, er kan veel mis bij gaan. 
Het doet mij aan het hart dat ze in India (en ik denk ook in nog vele andere landen) nog niet de juiste Educatie hebben om een bevalling goed te laten verlopen. Al moet ik zeggen dat alle lieve babytjes bij mij gezond te wereld kwamen (wel vaak met een punt hoofd aangezien ze vaak de handmatige vacuumpomp gebruiken) en de nieuwe moeders allemaal weer herstelde naar de bevalling. Maar toch lijkt het voor mij iedereen beter als er een paar Westerse verloskundige en dokters het Indische systeem omgooien! 

Vandaag ben ik aan mijn achtste week in India begonnen. En ik kan vertellen de tijd vliegt voorbij! Over drie weken vlieg ik alweer naar Sri Lanka. Ik word wel steeds meer benieuwd hoe het met jullie allemaal gaat en als ik bijvoorbeeld foto's van Guusje voorbij zie vliegen op Facebook vind ik het toch wel jammer wat ik allemaal moet missen. Maar ik krijg er ook heel veel voor terug :) En ik zal de tijd met jullie allemaal dubbel en dwars in halen als ik terug ben! 

Dinsdag (2 weken geleden) ging ik s'avonds eten in het Madurai residency. We waren wel met een groep van 40 vrijwilligers inclusief jongens! Het was een erg gezellige avond. Ik raad ook iedereen aan die in een Indisch restaurant gaat eten waarvan de menu kaart beschikt over "Chicken65" en "Cheese Naan" : Bestellen, het zal zalig smalen! 

Woensdag (2weken geleden)was een spannende dag in het ziekenhuis. Er werd een trauma patient binnen gebracht die meteen een knie operatie kreeg en er werd een meisje met een klompvoetje behandelt. Kinderen met een klompvoetje komen hier heel vaak voor omdat trouwen met familieleden (om het geld in de familie te houden) hier nog vaak voor komt. Gelukkig worden er wel sinds kort voorlichtingen gegeven in Madurai dat als je jezelf voor plant met een familielid dat de kans groot is dat er wat mis kan gaan in de zwangerschap waardoor het kindje bijvoorbeeld een klompvoetje krijgt.         

Donderdag (2wekengeleden)ben ik naar een Universiteit gegaan ergens drie uur van Madurai vandaan. Ik weet nog steeds niet of ik het echt een leuk uitje vond maar het was in ieder geval "Typisch India Bizar " te noemen. We waren met 6 vrijwilligers en werden die dag als heuse prinsessen en prinsen behandelt. Alle studenten wouden met ons op de foto, we kregen een rondleiding van drie uur en we mochten achter een soort confentie bankje plaatsnemen om vragen te beantwoorden en de danskunsten/zangkunsten van de studenten te bewonderen.       
Ook was het de dag dat Katherine mijn nieuwe kamergenootje werd en de vrede weer is terug gekeert in "Geetha house" :). Opzich hadden we daarvoor ook vrede maar nu heb ik weer iemand om gezellig mee te kletsen. En ik kwam er die dag achter dat Geetha beschikte over een Tosti ijzer, die heb ik de afgelopen weken al vaak in gebruik genomen. 

Vrijdag (2weken geleden)gingen mijn kamergenootjes naar een plek in de bergen maar ik had er voor gekozen om thuis te blijven. Vrijdag ging ik eventjes naar het zwembad waar ik twee andere Nederlanders tegen kwam, op de terug weg naar huis voelde ik water langs mijn rug lopen waardoor ik ging beseffen dat er wat mis was! Mijn water dop was door een of andere bizarre reden (ben toch bang dat ik ben vergeten om het er op te draaien) van mijn water fles afgedraait waardoor ik gedag kon zeggen tegen mijn camera en de niet water vriendelijke Toffee snoepjes die ik altijd bij mij heb om weg te geven.          

Zaterdag (2wekengeleden)was een heel gezellig dagje met Geetha. We hebben een Yoga centrum bezocht en zijn daarna samen gaan winkelen. Ook zaten Geetha en ik samen die avond een Bollywood film te kijken en aangezien ik een spaghetti topje droeg kwam ze op het idee om ook een mouwloze jurk aan te trekken. Vervolgens ging ze door de kamer dansen en voelde ze zich zo vrij in haar mouwloze jurk! Wel moest ik beloven dat als ik iemand hoorde ik Geetha moest roepen waardoor ze op commando over de bank kon vliegen naar haar slaapkamer. Op een begeven moment hoorden wij oma (woont ook in het huis) aan komen lopen waardoor ze als reactie het tafelkleed over haar schouder sloeg (geweldig gezicht). Oma vroeg in Tamils aan Geetha waar de vrouw zonder mouwen was gebleven (want dat kon toch echt niet) en Geetha antwoorden dat de vrouw in kwestie naar een andere kamer was gegaan. Toen oma weer uit beeld verdween vertelde Geetha mij het gesprek en lachten we vervolgens tot we erbij neervielen. Ik vind Geetha en haar man hele bijzondere, lieve en gastvrije mensen. Ze zien mij ook als een van hun kinderen. Normaal gesproken neemt ze vrijwilligers ook nooit mee uit maar aangezien ik ook met ze mee eet aan tafel  (ik begin met de andere meiden maar doordat ik zo lang over mijn eten doe eindig ik uiteindelijk met geetha en haar husband), ik Geetha assisteer in het huishouden en haar emails orden en hele gesprekken met ze heb vond ze het een ander verhaal.              

Zondag had ik eigenlijk met een verpleegkundige uit Booma afgesproken maar die ochtend belde ze af wegens familie omstandigheden. Ik heb die dag toen maar gewijd aan het regelen van mijn Visum voor Sri Lanka. En ik denk dat het nu zo ongeveer gelukt is :)

De volgende dag was weer een druk dagje in het ziekenhuis waar ik weer veel geleerd heb. Ik heb het reuze naar mijn zin in Devadoss maar ik heb niet geheel het gevoel dat ik vrijwilligers werk doe. Ik had natuurlijk ook niet verwacht dat ik ook daadwerkelijk veel kon doen op medisch gebied maar wel dat ik me ergens nuttig kon maken. Eigenlijk helpen ze mij meer dan ik hun. Dokter Devadoss leert ons elke dag bij de rondes alles over  de gang van zaken in het ziekenhuis en de Ortho wereld. Ook de gynacoloog heb ik de afgelopen week vaak gezien. Er waren deze week twee bevallingen en een C-section. Ik heb geen spijt van de keuze om een Medisch project te doen met Project Abroad omdat het mij wel heel erg helpt met de keuze wat ik wil gaan studeren en ik veel heb geleerd. Wel kunnen ze de medische projecten beter beschrijven als obseveren dan als vrijwilligerswerk! Ook komt het omdat wij in Prive-ziekenhuizen lopen omdat de Govermentshospitals  voor ons verboden terrein zijn. Ik heb het alleen van de buitenkant gezien maar het valt te vergelijken met een groot, stenen, ramen met tralies huis (net een spookhuis) en overal zie je mensen. Alle vrijwilligers zouden het liefst naar een goverment hospital gaan omdat daar veel te doen valt! Maar dat is ons helaas ter strengste verboden. 

Ook heb ik vorige week een nieuwe camera gekocht! Hij is heel mooi en is tot nu toe geheel chriske vriendelijk :) Het kopen was wel een uitdaging opzich. Er stonden 6 medewerkers parraat om mij te helpen. Het betalen duurde 70 minuten aangezien ze niet konden begrijpen dat op mijn maestro kaart 16 cijfers stonden i.p.v. een Visa kaart waar zich 14 cijfers bevinden. Ook kreeg ik een demonstratie hoe de camera werkte en daarna vond iemand dat de demonstratie nog een keer moest worden gegeven?! Na kopie's van mijn paspoort en 20 keer mijn nummer optehebben gegeven en twee demontraties verder kon ik eindelijk de winkel verlaten met mijn nieuwe camera :) 
De Accu moest wel 8 uur lang non-stop opladen (dat is dus echt een onmogelijk iets in India met alle powercuts).                                                                                                                                                                                                  

Dit weekend ben ik met LieseLotte&Iris (en 7 anderen) naar Ponduchari (ik weet niet precies hoe ik het schrijf) gegaan. Het was een Sleeperbus van 7 uur. De bedden lagen lekker maar ik lag natuurlijk aan het raam die open stond en toen het ging regenen en na 30 minuten mijn raam nog steeds niet dicht wou gaan heb ik ik het maar naast mij neergelegd dat het een koud nachtje  zou worden. Om 5 uur s'ochtends kwamen we aan. We hebben een Guest House opgezocht en zijn toen daarna naar de Promenade gegaan om een restaurant op te zoeken. Ponduchari was vroeger een Franse kolonie waardoor er nog veel Franse Architectuur te vinden valt, kerken en heel lekker eten (a). Verder hebben we die dag nog kerken en Tempels bezocht in de regen (het Regen seizoen is nu toch echt begonnen). S'avonds hebben we heerlijk gegeten (er was Beef en Bacon te verkrijgen) en daarna zijn we naar een Club gegaan waar een Duitste DJ draaide. Dat was de Bizarste avond van India die ik tot nu toe heb meegemaakt. Het was net of ik terecht was gekomen in "Saturday Night Fewer" . De Indiers die daar dansde maakte moves zoals ze deden in de Flower Power jaren maar dan in onze ogen heel bizar. We hebben gewoon heerlijk meegedanst op de Indische manier en gelachen voor het leven. Op het dak van ons verblijf was een ruimte waar we mochten zitten (de club sloot namelijk al om 11 uur), we hebben die avond nog de bizarre moves uitgebreid nagesproken! 
Zondag hebben we heerlijk uitgeslapen en zijn toen naar het strand gegaan waar we de rest van de dag hebben gebivakkeert. De golven waren gigantisch groot en het zwemmen was een hele uitdaging. Die avond zijn we weer in de Sleeper Bus terug gegaan naar een bijna net zo lekkere als een Italiaanse Pizza te hebben gegeten. Om 5 uur sochtends kwamen we weer aan in Madurai. 

Mijn Kamergenootjes hadden op de terug toch van Varkale 2 Fransse jongens ontmoet die 1 dag zouden verblijven in Madurai. We zijn die avond met ze uit eten gegaan en naar de Tempel waar zich iets speciaals afspeelde omdat het festival tijd is voor de Hindoe's. De hele tempel was belicht met lichtjes en we konden kijken naar allemaal Indische Dansen, het was een prachtig gezicht. 
Vandaag was een rustig dagje in het ziekenhuis. Smiddags ben ik naar de Taylors Market gegaan om al wat kadootjes voor thuis te kopen(a), anzichtkaarten, Bindi's en een hele leuke tas. 

Dit weekend blijf ik in Madurai omdat het eigenlijk mijn laatste weekend in Madurai is! Volgende week ga ik weer 4 dagen terug naar Booma en daarna staat er een reis van een week op de planning. Het stond niet geheel op de planning maar omdat ze in het ziekenhuis heel flexibel zijn en ik de kans heb om 2 weken vrij te nemen heb ik deze week uitgekozen om naar Mumbai en Goa te gaan. Het word een lange reis (34 uur in de trein), drukke week  maar ik kijk er erg naar uit. In Mumbai gaan we het weeshuis van Juultje bezoeken en in Goa de stranden. Het is nog in ontwikkeling. 12 November ben ik weer terug. 13 November is het een soort KerstFeest voor de Hindoe's in India en 14 November vertrek ik naar Chennai en 16 November vertrek ik vanuit Chennai naar Sri Lanka. Een hele planning maar wel heel leuk :)

In India heb ik veel gereist en geleerd maar ik kijk er naar uit om in Sri Lanka te werken in een Orphenage waar ik mij ook echt nuttig kan maken. Ik zou van beide genieten. 

Ook heb ik eindelijk na lang denken, denken en nog eens denken besloten voor welke studies ik mij ga inschrijven :) Het is Verloskunde in Maastricht en Verpleegkunde in leiden geworden. Verloskunde is selectie en verpleegkunde in Leiden is loting waardoor de keuze niet geheel bij mij ligt. Journalistiek lijkt me toch niet zo handig met mijn taalvaardigheid en mijn hart ligt toch meer bij de mensen. 

Ik hoop dat het met jullie allemaal goed gaat :) En wens jullie een hele leuke week toe. 
Ik heb vernomen uit een Skype gesprek van vanavond dat er sneeuw word verwacht! De winter komt dit jaar wel erg snel in Nederland. 

Ik ga nu snel slapen, staat morgen weer een lange dag in het ziekenhuis voor de boeg. 

Liefs en Dikke knuffel van Chriske uit het Regenachtige India ;)