EetVisioenen&OlifantenBezoek

Lieve  Familie&Vrienden, 

Zoals jullie vandaag hebben gezien op Facebook ben ik naar thikkedy geweest dit weekend waar ze onwijs lieve olifantjes hadden :) 
Ik hoop natuurlijk dat het met jullie allemaal weer reuze goed gaat. Mochten er bizarre of andere plotselingen veranderingen plaats vinden, houdt mij op de hoogte ;) 
Ik heb niet zozeer heimwee (geen tijd voor) maar ben natuurlijk wel uitermate nieuwgierig naar jullie allemaal! 

Het is nu zo 2 weken geleden dat ik heb geschreven en in de tussen tijd is er weer van alles gebeurt. Ik kan jullie niet beloven dat ik het kort zou houden maar ik kan wel zeggen dat je geheel op de hoogte bent van mijn leven in India na het lezen van dit reisverslag (a) 

Ik kan jullie vertellen dat het in Madurai nog steeds 40 graden is! Op sommige momenten is het zo heet dat ik mij gewoon neerstort op het bed en weg droom onder de ventilator (wat trouwens geheel niet een verkeerde bezigheid is en ik ben zeer blij dat het huis beschikt over een generator voor de ventilator in tijden van een power cut)! 
Het ziekenhuis is ook nog steeds een uitdaging! Ik ben er ook bijvoorbeeld deze week pas achtergekomen dat we beschikken over een Radioloog en Fysiotherapeut. Ook is de dokter waar ik eigenlijk toebehoor (de Gynacoloog en baas van het ziekenhuis) familie is van alle andere dokters in het ziekenhuis. Ik heb de afgelopen 2 weken nog 4 andere bevallingen gezien (eentje werd er uitgehaalt met een vacuumpomp), vele Opi's bijgewoond en ik heb mijn horizon vergroot in het Booma Hospital. Via een Nurse kwam ik namelijk terecht bij de neef van mijn Dokter, hij is de Ortho dokter in het ziekenhuis. Al hoewel ik niet geheel geinterreseert ben in Botten was het toch heel leuk aangezien hij mij meer betrekte bij de patient en mij alles uitlegde over het ziekenhuis en de behandelingswijze van de patienten. Zo werd ik ook door hem naar de Radioloog gestuurd waar drie Nurses werken waar ik het zeer goed mee kan vinden. We liggen eigenlijk de hele tijd in een deuk! 2 zijn 24 jaar en kunnen elk moment uitgehuwlijkt worden en de derde verpleegkundige heeft 2 kindjes en is al getrouwd. Het is zeer leuk om de de Echo's te zien van de patienten en bij elke patient draaien ze voor mij in het Engels een overzicht over de desbetreffende patient uit. Ook hebben we vele gesprekken over de Indische cultuur en het Hindoeisme. 
Op de vraag : als wat hoop je in je volgende leven terug te komen op aarde, geven ze allemaal het antwoord man. De Emancipatie ishier pas een beetje begonnen en ik hoop dat het snel voor hun in volle gang komt!

Over het nut van een Geregeld huwlijk heb ik vele discussies met mijn Hostmama. Want in mijn ogen moet een goed huwlijk gebasseerd zijn op liefde, respect en het aanvullen van elkaar. En met een geregeld huwlijk weet je nooit hoe het uitpakt. Maar mijn Hostmama snapt bijvoorbeeld dan weer niet waar het huwlijk op slaat als je meerdere liefdes relaties hebt in je leven (sekspartners) aangezien in haar ogen dat juist een huwlijk speciaal maakt. 
Al is Geetha (hostmama) haar Uitgehuwlijkte huwlijk dan misschien positief uitgevallen ben ik toch van mening dat het beter is om zelf je partner te vinden. Iedereen kan dan voorzichzelf beslissen of die wil trouwen of niet (met zen tweeen is uiteraard wel een pre). 

Ook heb ik deze weken een Lepra Hospital bezocht. Dat was toch wel een bizar iets. Ik had mij eigenlijk nooit echt in de ziekte Lepra verdiept maar het is uiteraard niet aan te raden. Het is mij nog niet geheel duidelijk hoe je iemand kan besmetten en waarom westerse het niet krijgen maar ik weet in ieder geval dat het veroorzaakt word door een bacterie en dat het begint  bij vlekken op je lichaam en eindigt bij misvormde en open wonden op de handen en voeten. De artsen en verpeegkundige waren zeer vriendelijk maar ze gingen toch niet geheel mens vriendelijke om met de patienten in mijn ogen. Ik had namelijk meer het gevoel dat ik in een dierentuin was met een prive gids (nurse) die vol enthousiasme de dieren showde (patienten). Maar ondanks alles was het wel een interressant bezoek!

Vorig weekend ben ik met andere vrijwilligers naar de bergen genaamd kodaikanal gegaan. Ondanks dat ik vanaf donderdag nacht en het gehele weekend ziekwas, heb ik van de bergen genoten. Vrijdag om 2.00 hadden we met de rest op een busstation afgesproken waar we geheel bepakt vertrokken in de bus naar de bergen. De reis naar de eindbestemming duurde ongeveer 5 uur maar ik moet zeggen ik ben nog steeds een beetje in Shock! Ik vind het Indische verkeer al gevaarlijk maar als je in een bus helemaal links voor aan zit met 60 medereisgenoten en je door bizar smalle weggetjes omhoog gaat in de bergen en er zelfs tegenliggers voorbijkomen dat is voor mij gewoon het Toppunt van Bizar Verkeer! Gelukkig hebben ik, de mede reisgenoten en mijn buik de tocht overleefd en heb ik die nacht redelijk geslapen (het is in de bergen namelijk zelfs koud te noemen). De volgende dag hadden we een ontbijtje met prachtig uitzicht (wel heb ik niet meer gegeten dan Getoast brood aangezien ik graag mee wou gaan Hiken). Ik had bij het woord Hiken voorgesteld dat we een wandelingetje gingen maken van een uurtje langs leuke weggetjes maar het bleek iets anders in elkaar te zitten! Onze Hikegids had een route van 3 uur uitgestippelt langs de meest stijle weggetjes en attendeerde ons er soms op dat we misschien beter elkaars handjes konden vasthouden aangezien mocht je uitglijden je dan 1000 meter naar beneden zou storten. Ik vroeg nog wat daar het nut van is aangezien als je er 1 valt dan vallen we allemaal maar dat was volgens hem juist de bedoeling! Wel kregen we uiteindelijk na de drie uur hele mooie watervallen te zien en was ik uiteindelijk tochblij dat ik ook eens gehiked had in mijn leven in India!
Ook heb ik vele aapjes gezien dat weekend! Je hebt van die plekken waar alle touristen op af kwamen ik zelf heb daar ondervonden hoe het voelt om een aap te zijn. 
Toen ik daar aan kwam waren alle Indiers druk in de weer met het maken van foto's van apen maar toen een heel lief schattig meisje aan mij kwam vragen of ik met haar op de foto wou en ik natuurlijk ja zei, draaide alle 45 Indiers zich om en storte zich op mij met al hun Camera's!
Ook heb ik nog op een meertje gepeddeld voordat het donker werd en het tijd was om naar bed te gaan. Die zondag werd ik zo beroerd wakker of had ik eigenlijk een beroerde nacht gehad op het toilet! Dat ik in het hotel bleef toen de rest er op uit trok om het stadje te bezoeken en te gaan paardrijden. 
Toen we die nacht eindelijk waren thuis gekomen stond ik een beetje op in storten. Ik had namelijk al vier dagen nauwlijks gegeten en als ik slok water nam , kwam het er gelijk weer uit. Van Geetha moest ik naar het ziekenhuis, ik zelf stribbelde bij dat idee nog tegen omdat ik een fobie heb voorziekenhuizen als het gaat om mij als patient en al helemaal in India! Ik ben toch maar naar BoomaHospital gegaan maar daar blijken ze op zondag avond geen nooddokter beschikbaar te hebben :p (toch jammer als je dan moet bevallen als zwangere vrouw). Ik ben toen met Melanie naar het ziekenhuis gegaan waar zij werkt (dat zag er gelukkig ook wat proffesioneler uit en daar ga ik ook over 2 weken beginnen met werken). Ik werd op een bedje neergelegd en wachten geduldig af wat er ging gebeuren. Er kwamen vier verpleegsters en een dokter die mij allemaal vragen gingen stellen, testen deden en ze voelde op mijn buik en concludeerde uiteindelijk dat het een darm infectie was wat leidde tot uitdroging. Ik kreeg toen een injectie ingediend (met mijn eigen meegenomen naalden (a)) en pillen. De volgende dag ging het gelukkig al een stuk beter en mijn energie kwam in de loop de week weer terug :) Het probleem alleen was dat ik 6 dagen niet meer naar het toilet hoefde maar dat heeft zich gelukkig weer allemaal vanzelf opgelost. 

Afgelopen dinsdag heb ik ook een hersteloord bezocht wat je ook wel een kuuroord kan noemen :p De patienten kamers zijn ingericht als 5 sterren hotels, er zijn altijd massages beschikbaar en heerlijk eten. Wij voelden ons op eens allemaal ziek worden! Wel hadden ze een hele mooie Fysiozaal en ook voor kinderen met het syndroom van Down hadden ze behandelingsmethodes waar van ik denk dat het goede methodes zijn. 
Ik heb ook een massage gehad en ik moet zeggen het was een beleving opzich! In Tanzanie leken de massages er meer op dat het doel was om al mijn botten te breken maar de Indische methode is iets zachtaardiger! Ze goten hete olie over mij heen en na de massage werd ik in een soort stoom ton gezet, het leek me een zeer bijzonder gezicht aangezien alleen mijn hoofd er uit kwam. 

Verder heb ik deze week ook de Fysiotherapeut ontmoet die ook open staat voor al mijn vragen, hij is gespecialiseerd op zwangere vrouwen. Dat houdt dus in dat hij voordat ze moeten bevallen oefeningen met ze doet om hun vagina spieren of bekken sterker te maken. Een zeer grappig gezicht als hij de oefeningen doorneemt met zijn patienten. Soms heb ik even niks te doen in het ziekenhuis en probeer ik contact te maken met de wachtende in de wacht kamer. Sommige Indiers kunnen gewoon goed Engels en soms probeer ik met handen en voeten contact te maken met de kinderen en spelen we tikkertje! 
Het eten is nog steeds een probleem. Ik blijf maar wachtte op het moment dat ik Indisch eten lekker vind :p Volgende keer als ik langer dan vier weken naar een ander land vertrek kies ik Italie. Ik heb soms gewoon visioenen over Hollandse kaas, Pasta, Italiaans ijs en heerlijke koude melk!

Melanie (Duiste Meisje) is helaas weg en er is een nieuw Engels meisje voor in de plaats gekomen. Er zijn er nu momenteel twee ziek (ik moet ook zo daardoor stoppen met schrijven aangezien het al tegen 12en loopt). 

Dit weekend heb ik een reisje gemaakt waarvan de reistijd maar 3 uur met de bus was. We hebben Olifanten bezocht en mochten ze wassen en er op rijden. Het was heel leuk maar moet ook zeggen dat het mij niet geheel leuk lijkt om die olifant te zijn. Al lijkt me het dan weer geen probleem om de hele dag gewassen en gemasseerd te worden. Ook was er die avond een dansshow en heb ik vandaag allemaal Specerijen gezien. Ook was er in het hotel bier beschikbaar wat door vele goed in de smaak viel (In India is het namelijk niet gebruikelijk om als vrouw te drinken, iedereen word hier geheel ontalcoholt voor een lange tijd). Ook zijn hier vooral vrouwlijke vrijwilligers te bekennen, dat concludeerd soms in een kippenhok en dat ik er toch ben achtergekomen dat ik soms ook een moment voor mijzelf nodig heb en niet altijd maar mensen op mij heen :p Wel als we wat met zen alle gaan doen gaat er ook een Franse jongen/man mee die gebrekkig Engels kan maar het geen probeem vind om met 13 meiden op stap te gaan. 

Deze week had ik ook met Alexa en Geetha een Subliem gesprek over Homoseksualiteit. We hadden het over relaties. Bij mijn kamer genootjes is het zo dat Tilly vanaf de dag dat ze gearriveerd is haar vriendje mist (Tis dat ik geen vriendje heb maar stel dat, dan was ik denk ik niet het typ om savonds huilend aan de telefoon te hangen met hem!), Mette is Hopeloos opzoek naar een Indier en Alexa heeft gewoon een vriendje maar heeft geen problemen met reizen zonder hem. Zo ook kwamen we op het onderwerp broer/zussen en schoonzussen en broers. Ik zei toen dat mijn broer een vriend had en Geetha antwoorde daarop : ' Wat doet zijn vriend voor werk?'. Waar op ik zei: hij werkt in een ziekenhuis en doet iets met computers en iets nieuws opzetten, waarop zei reageerde : is zijn vriend dan ook homo?! Vervolgens kregen Alexa en ik duizend vragen of hoe er homo's kunnen bestaan en of het echt voor kwam in Europa. Ze stond vol verbazing naar onze antwoorden te luisteren en stond er geheel voor open om er een te ontmoeten. Ik heb haar verzekerd dat het hele normale en vriendelijke mensen zijn. Het was heel bizar om dit te moeten meemaken maar we hebben Geetha's wereld weer verrijkt. 

Morgen ga ik weer naar het ziekenhuis en zal ik weer Appelmoes maken :) Heb het ook beloofd aan de andere verpleegkundige in het ziekenhuis en volgend weekend staat er een bezoekje aan het Gandhi Museum en ga ik met nurse Pria mee naar de kerk en bij haar thuis eten met haar familie (zij is ongeveer de enige christen die ik heb ontmoet tot nu).

Ik ben zeer benieuwd wat mij nog allemaal te wachten staat maar ik kan nu al zeggen dat het een goede keus was om hier heen te gaan. Heb al vele nieuwe dingen in India Geleerd :) 

Ik wens jullie alle een goede nacht rust toe (a)

Liefs Chriske 

ps. Ik heb een super leuke rode jurk laten maken die niet India Vriendelijk is (dat word 5 maanden in mijn tas bewaren voor Holland :p)