contradiction
Blijf op de hoogte en volg Chriske
06 September 2012 | India, Madurai
Lieve vrienden&familie,
Nu komt mijn eerste reisverslagje uit het verre en iets wat bizarre India! Ik hoop dat het met jullie allemaal natuurlijk weer goed gaat :) Voor de meeste is het school en werk leven allemaal weer begonnen, voordiegene die aan hun nieuwe studie beginnen Succes en ben heel benieuwd naar alle verhalen als ik terug ben (je mag ze natuurlijk ook gewoon mailen;)). Over mailen gesproken dat geld voor iedereen, ik sta altijd parraat om iedereens verhalen te lezen en ze zelfs te beantwoorden met 'Chriske' Advies. Ook bevind zich achter mij verblijf op 3 minuten loop afstand een Postkantoor :) Volgende week zou ik de eerste al op de post doen (Van het grabbelpakket word de eerste Ruben, ik heb namelijk ook zijn adres HINT :p).
Voordat ik verder ga met het beschrijven van de afgelopen dagen (die absoluut in de top10 van meest vreemde dagen in mijn leven voorkomen!) wil ik mijn Lieve Mama feliciteren. Ze is vandaag jarig en ik kan er helaas niet zijn :( Maar ik verzeker je als ik terug kom gaan we heel veel leuke dingen doen, en volgend jaar zou ik aanwezig zijn ;)
Zondag kwamen Dirkan, Joost, Jannie en Britt mee eten. We hebben heerlijke Lasagna gegeten en ik voor de allerlaatste keer Hollandse Sla. Na het eten ben ik toch maar tot dwingends toe van mama mijn tas in gaan pakken. Jannie heeft mij weer geholpen :) Zonder haar was mijn tas nooit zo geordend mee op reis gegaan dan nu. S'avonds kwamen Oma, Dick, Amber, Kimberley, Dirk en Annette ook nog even langs om gedag te zeggen. Eingenlijk bestond mijn hele week uit gedag zeggen. Dinsdag kwamen alle vrienden van school eten, Zaterdags kwamen mijn Tienhovense vrienden langs en daar tussen door heb ik ook nog heel veel mensen gezien. Ik ben er ook in die week achtergekomen dat afscheid nemen niet mijn sterke kant is! Toen mama, papa, Dirkjan en ik maandag op Schiphol stonden (iets later dan gepland vanwege de vertraging) vond ik het ook heel raar om afscheid te nemen. Niet dat het een heel emotioneel afscheid was (huilen is niet zo voor mij weggelegd en ik zie ze weer over 5 maanden) maar toch voelt het gek!
Om 17.30 vloog ik dan toch eindelijk de lucht in :) Ik vloog met een Ararbische Vliegmaatschappij Emirates. Tot Dubai was ik nog razend enthousiast over Emirates. De bemanning zagen er allemaal heel netjes uit met hoedjes en sjaaltjes. Ook hadden ze een heel leuk film assortiment (ik heb ook de hele tijd films gekeken, wat achteraf dus niet geheel handig was aangezien ik beter kon gaan slapen). Ook kwamen ze om de 10 minuten vragen of ik nog iets te eten of te drinken wou. Het was allemaal geheel gratis en ze kwamen het brengen op zilveren dienbladen! Bij het avond eten serveerde ze ook wijn, ik vroeg mij zelf wel af of ik in de lucht legaal mocht drinken maar ze zeiden er niks over. Het was mij niet geheel duidelijk wat het jongens of dames toilet was, ik gokte daarom maar. Toen ik in het toilet zo om mij heen keek leek ik wel goed te zitten. Ze hadden daar van alles1 Van pakjes tampons tot bodylotion.
Om 2.00 uur Dubaiaanse tijd landde ik op het vliegveld in Dubai. Ik had 10 minuten om naar de gate te rennen richting Chennai om de 35 minuten voor vertrek regel te halen. Ik heb nog nooit in mijn leven zo hard gerend en van de gewoonte om een ruimte vrij te houden om in te halen (was ik in London gewend) hadden ze ook nog nooit gehoort! Geheel bezweet kwam ik bij de gate aan maar het was allemaal voor niks aangezien je niet aanboord mag als je koffer niet aanwezig is en ze konden mijn koffer niet meer doorlabelen. De volgende 6 uur hebben ze mij naar 100 verschillende Desk Officers gestuurd en weer terug!
Aangezien het niet mijn schuld was dat ik het vliegtuig heb gemist probeerde ze alles te doen om het recht te breien. Het eerste vliegtuig naar Chennai vetrok pas om half 10 savonds, dat betekende dus dat ik 17 uur moest bivakeren in Dubai. Er was volgens mij nog een vlucht eerder maar dan moest ik heel lang op Chennai wachten voor de vlucht naar Madurai (na de verhalen van het vliegveld in Channai leek me dat geen uitstekend idee). Het plan was om mij met een taxi naar een hotel te brengen en mij 4 uur voor het vertrek naar Chennai weer terug te brengen na het vliegveld (hotel was tegen over het vliegveld). Na dat geregelt te hebben moest ik alleen nog naar een customer balie (inmiddels al 2 uur verder), daar kwamen ze er achter dat ik 17 ben (heel gevat) en dat ik volgens Dubiaanse wet niet legaal alleen van het vliegveld af mag. Toen werd ik op een stoeltje tussen allemaal Arabieren en gesluierde vrouwens 4 uur neergezet voor een oplossing! Ik moet zeggen ik heb me die vier uur wel eens beter gevoelt. Ik mocht in die vier uur wel gratis naar de MacDonalds om te ontbijten en naar het tiolet. Na vier uur hadden ze een hotel kamer geregelt in het vliegveld, dat klonk mij als muziek in de oren. De kamer was vrolijk, groot, overal lag fruit en ze hadden heel veel mini toilet spulletjes. Ik heb toen heerlijk tot 6 uur in de avond geslapen om energie bij te tanken voor de rest van de reis.
Als avond eten haalden ik nog even snel Frozen Yoghurt met fruit (het zag er zo lekker uit :)). Ik was iets vervroegd bij de gate maar heb daar een geweldige Indische familie ontmoet. De eerste 10 minuten keek de oudste vrouw (dacht de oma) met hele grote nieuwgierige ogen aan. Ze had een tradionele Sari aan en was tot in de details Typisch Indisch.
Ik had een boekje bij hoe je Tamils kan leren en zei tegen haar : Vanakkam (hallo). Ze begon te lachen en ze kon een aardig woordje Engels waardoor we hele gesprekken konden voeren. Soms kwamen er er niet uit en begon ze al lachend met haar hoofd te schudden zoals vele Indische mensen constant doen.
In het vliegtuig heb ik de hele rit naar Bollywood films gekeken en bolletjes gegeten. Dit keer was hete eten helaas niet zo lekker en aangezien mijn Buurman spijt had dat hij niet had gekozen wat ik had heb ik het aan hem gedoneerd(zelf vond ik het de ideale oplossing).
Om 3.00 uur Indische tijd kwam ik in Chennai aan. Bij de Bagage hal was ik enigzins zenuwachtig aangezien na een halfuur mijn koffer nog steeds niet inzicht was maar gelukkig is hij wel te voorschijn gekomen.
Met mijn Visum had ik gelukkig geen problemen en het vliegveld was zo mini dat ik zo bij de goede gate aangeland was richting Madurai. Ik moest daar 2 uurtjes wachten. In de tussentijd heb ik al kennis gemaakte met de Indische gaten in de grond tioletten zonder tiolet papier en de hitte. Om 6.50 vloog ik in een mini vliegtuig richting Madurai, het was maar een uurtje vliegen waardoor we heel laag vlogen en ik de hele tijd geboeit naar buiten kon kijken. Toen ik hoorde dat we gingen landen had ik een beetje twijfels over de veiligheid van het landingsproces tot de laatste bocht aangezien ik alleen maar bergen met bomen zag maar na de laatste bocht zag ik op eens een Gigantische stad met heel veel witte huisjes! En de landingsbaan natuurlijk.
Nadat ik mijn babage had gevonden stond er een man genaamd Austin op mij te wachten van Project Abroad. Ik heb toen gelijk kennis gemaakt met het Indische ontbijt in een restaurant, ook als je thee besteld krijg je er standaart melk bij en een bekertje om het steeds over te gieten (dan word het sneller koud). Na wat papier werk en een uitleg ging ik naar mijn Gast Gezin. Ik heb het erg gestroffen, het gast gezin bestaat uit Geetha en haar man. Ze zijn allebij Typisch Hindi Indisch maar ook heel modern. Met Geetha kan je alles bespreken en ze kan heerlijk koken (nadat je er aan gewend bent heb ik vernomen). Gelukkig heeft ze ook uit ervaring jam met brood en een broodroaster zodat mensen met een eetgewoonte als ik niet uithongeren en rustig kunnen wennen aan peper, vreemde papjes en bijzonder veel rijst.
Ik deel een badkamer en slaapkamer met drie andere vrijwilligers die uit Deenmarken, Italie en Duitsland komen. Het huis is denk ik groot voor Indische begrippen en ligt heel centraal.
Het is 5minuutjes lopen naar het ziekenhuis, de bank zit om de hoek, 10 minuutjes naar een winkel met tiolet papier en nuttella en de Rischa's die je naar het centrum kunnen brengen is ook heel dichtbij.
Gister heb ik ook als een roosje geslapen na al die nieuwe indrukken. Ik had 2 opties om op te slapen. Er staat namelijk een bed in de kamer met daarnaast een bank. Aangezien het bed bestaat uit een harde plank en een yoga matje heb ik de bank verkozen aangezien daar nog enigzins vering inzit!
Vandaag was mijn werk dag in het ziekenhuis. Ik loop mee met een vrouwlijke oude dokter (ik gok rond de 70). Ze spreekt goed Engels maar is wel een beetje wazig. 20 keer perdag vraagt ze wie we zijn, wat we hier komen doen en waar we vandaan komen. Volgens mijn Hostmama zou ze dat de komende tijd blijven doen. Ik loop samen met een Deens meisje mee (ze komt oorspronkelijk uit Sri Lanka waardoor ze vloeiend Tamils spreekt, erg handig).
Ik heb er over nagedacht hoe ik jullie ga uitleggen hoe het systeem werkt in het Booma hospital, maar eigenlijk kan ik alleen maar zeggen dat er gewoon geen systeem is in te vinden. De dokter loopt van hot naar her en alle patienten vliegen ook door elkaar heen. In de ochtend had ze een soort van spreekuur. Ze controleert dan 10 tallen zwangere vrouwen, vrouwen die een miskraam hebben gehad en vrouwen die graag zwanger willen worden.
Daarna liep ze (de doktor) naar allemaal kamertjes om pas bevallen vrouwen te controleren. Vervolgens ging ze naar de operatie kamer (zonder schoenen maar ook zonder operatie kleding of iets). In de operatie kamer stonden drie tafels met vrouwen er op. Op de eene tafel lag een vrouw waarvan de bevalling op gang kwam, op de tweede lag een vrouw die een spiraaltje ingediend kreeg en wat er met de derde vrouw aan de hand was werd me niet geheel duidelijk.
Mijn hostmama noemt het Booma Hospital het Cut Hospital, aangezien wanneer de bevalling opgang komt ze ook gelijk in knippen! Na een dag kan ik wel al zeggen dat ik zwanger worden nog niet zo zie zitten.
Onze doktor lijkt me op zich wel aardig maar ze is zelfs zo vergeetachtig dat ze ons soms totaal vergeet!
Ze liep namelijk ook gewoon om een uurtje of 13.00 gewoon weg zonder iets te zeggen, toen we haar achteraan liepen vroegen we wat ze ging doen. Ze zei: Oo ik ga lunchen en dan een middag dutje doen. En toen liep ze weg. Een andere doktor instrueerde ons naar huis, ik ben dus wel heel benieuwd hoe de andere weken worden.
Er word ons aangeraden om gewoon een eigen weg te zoeken in het ziekenhuis en ook contact te maken met andere doktors die iets meer uitleg geven. In de middag hebben we op loop afstand een winkel gevonden met de meest Hollandse dingen. Ook konden we daar tiolet papier, IceTea Poeder en Knorr tomaten soep kopen. S'avonds zijn we uit eten gegaan in een Indisch restaurant. Ondanks dat mijn tong tintelde en mijn wangen zo rood waren als vuur heb ik heerlijk gegeten. Ik at Naana (soort pannenkoek) met een tomaten, uien, sambal prutje met chicken. En dat alles koste maar 60 Roepie (wel getelt 1 Euro). Daarna zijn we met zen alle nog ergens een ijsje gaan eten.
Wel heb ik ondervonden dat ik misschien nog eerder ga fietsen in London dan hier ooit in mijn leven auto rijden! Levensgevaarlijk, ik doe ook maar gewoon mijn ogen dicht als ik in een auto of Richa zit.
De mensen zijn hier allemaal zeer vriendelijk en ik voel me hier eigenlijk helemaal thuis. Mijn gast gezin kan ook gewoon goed Engels waardoor communiceren heel makkelijk is. Ze eten hier ook allemaal alles met hun handen en Indische mensen dragen geen onderbroek (nooit geweten).
Ik heb dus ook het begrip ' CultuurShock ' ook nog niet ondervonden. Aan de hitte moet ik wel wennen en het eten maar verder vind ik alle nieuwe indrukken juist heel leuk.
Dit weekend ga ik hitte bestendigen kleren zoeken en naar een Tempel kijken in Madurai. Mijn kamergenootjes hebben hun kleren allemaal gewoon laten maken op een marktje waar ze de stof en de vormen van de kleding precies konden uitzoeken zoals hun dat wilde.
De volgende keer zou ik mijn blog iets korter houden maar ik wou nu even alles vertellen :) (al is het heel moeilijk om alles hier te beschrijven aangezien het gewoon onbeschrijfelijk bizar is hier).
Volgend weekend staat er een trip naar de bergen op de planning en deze maand willen we ook nog het strand en een olifanten weeshuis bezoeken.
Madurai is een eeuwen oude stad met heel veel tempels en oude gebouwen. De armoede is hier minder aanwezig dan in bijvoorbeeld Bombai maar de projecten hier zijn als nog hard nodig. Het is een land vol tegenstrijdigheid .Ook is het verschil in ziekenhuizen heel bizar om te zien. Aangezien in de een ze gewoon operatie kleding en mondkapjes gebruiken en in het Booma hospital ze gewoon Sari's dragen en er bij een bevalling na het in knippen gewoon bloed komt op het gezicht van de doktor!
Maar ik wens jullie alle een goede nacht toe en jullie horen van me :)
Liefs Chriske
Nu komt mijn eerste reisverslagje uit het verre en iets wat bizarre India! Ik hoop dat het met jullie allemaal natuurlijk weer goed gaat :) Voor de meeste is het school en werk leven allemaal weer begonnen, voordiegene die aan hun nieuwe studie beginnen Succes en ben heel benieuwd naar alle verhalen als ik terug ben (je mag ze natuurlijk ook gewoon mailen;)). Over mailen gesproken dat geld voor iedereen, ik sta altijd parraat om iedereens verhalen te lezen en ze zelfs te beantwoorden met 'Chriske' Advies. Ook bevind zich achter mij verblijf op 3 minuten loop afstand een Postkantoor :) Volgende week zou ik de eerste al op de post doen (Van het grabbelpakket word de eerste Ruben, ik heb namelijk ook zijn adres HINT :p).
Voordat ik verder ga met het beschrijven van de afgelopen dagen (die absoluut in de top10 van meest vreemde dagen in mijn leven voorkomen!) wil ik mijn Lieve Mama feliciteren. Ze is vandaag jarig en ik kan er helaas niet zijn :( Maar ik verzeker je als ik terug kom gaan we heel veel leuke dingen doen, en volgend jaar zou ik aanwezig zijn ;)
Zondag kwamen Dirkan, Joost, Jannie en Britt mee eten. We hebben heerlijke Lasagna gegeten en ik voor de allerlaatste keer Hollandse Sla. Na het eten ben ik toch maar tot dwingends toe van mama mijn tas in gaan pakken. Jannie heeft mij weer geholpen :) Zonder haar was mijn tas nooit zo geordend mee op reis gegaan dan nu. S'avonds kwamen Oma, Dick, Amber, Kimberley, Dirk en Annette ook nog even langs om gedag te zeggen. Eingenlijk bestond mijn hele week uit gedag zeggen. Dinsdag kwamen alle vrienden van school eten, Zaterdags kwamen mijn Tienhovense vrienden langs en daar tussen door heb ik ook nog heel veel mensen gezien. Ik ben er ook in die week achtergekomen dat afscheid nemen niet mijn sterke kant is! Toen mama, papa, Dirkjan en ik maandag op Schiphol stonden (iets later dan gepland vanwege de vertraging) vond ik het ook heel raar om afscheid te nemen. Niet dat het een heel emotioneel afscheid was (huilen is niet zo voor mij weggelegd en ik zie ze weer over 5 maanden) maar toch voelt het gek!
Om 17.30 vloog ik dan toch eindelijk de lucht in :) Ik vloog met een Ararbische Vliegmaatschappij Emirates. Tot Dubai was ik nog razend enthousiast over Emirates. De bemanning zagen er allemaal heel netjes uit met hoedjes en sjaaltjes. Ook hadden ze een heel leuk film assortiment (ik heb ook de hele tijd films gekeken, wat achteraf dus niet geheel handig was aangezien ik beter kon gaan slapen). Ook kwamen ze om de 10 minuten vragen of ik nog iets te eten of te drinken wou. Het was allemaal geheel gratis en ze kwamen het brengen op zilveren dienbladen! Bij het avond eten serveerde ze ook wijn, ik vroeg mij zelf wel af of ik in de lucht legaal mocht drinken maar ze zeiden er niks over. Het was mij niet geheel duidelijk wat het jongens of dames toilet was, ik gokte daarom maar. Toen ik in het toilet zo om mij heen keek leek ik wel goed te zitten. Ze hadden daar van alles1 Van pakjes tampons tot bodylotion.
Om 2.00 uur Dubaiaanse tijd landde ik op het vliegveld in Dubai. Ik had 10 minuten om naar de gate te rennen richting Chennai om de 35 minuten voor vertrek regel te halen. Ik heb nog nooit in mijn leven zo hard gerend en van de gewoonte om een ruimte vrij te houden om in te halen (was ik in London gewend) hadden ze ook nog nooit gehoort! Geheel bezweet kwam ik bij de gate aan maar het was allemaal voor niks aangezien je niet aanboord mag als je koffer niet aanwezig is en ze konden mijn koffer niet meer doorlabelen. De volgende 6 uur hebben ze mij naar 100 verschillende Desk Officers gestuurd en weer terug!
Aangezien het niet mijn schuld was dat ik het vliegtuig heb gemist probeerde ze alles te doen om het recht te breien. Het eerste vliegtuig naar Chennai vetrok pas om half 10 savonds, dat betekende dus dat ik 17 uur moest bivakeren in Dubai. Er was volgens mij nog een vlucht eerder maar dan moest ik heel lang op Chennai wachten voor de vlucht naar Madurai (na de verhalen van het vliegveld in Channai leek me dat geen uitstekend idee). Het plan was om mij met een taxi naar een hotel te brengen en mij 4 uur voor het vertrek naar Chennai weer terug te brengen na het vliegveld (hotel was tegen over het vliegveld). Na dat geregelt te hebben moest ik alleen nog naar een customer balie (inmiddels al 2 uur verder), daar kwamen ze er achter dat ik 17 ben (heel gevat) en dat ik volgens Dubiaanse wet niet legaal alleen van het vliegveld af mag. Toen werd ik op een stoeltje tussen allemaal Arabieren en gesluierde vrouwens 4 uur neergezet voor een oplossing! Ik moet zeggen ik heb me die vier uur wel eens beter gevoelt. Ik mocht in die vier uur wel gratis naar de MacDonalds om te ontbijten en naar het tiolet. Na vier uur hadden ze een hotel kamer geregelt in het vliegveld, dat klonk mij als muziek in de oren. De kamer was vrolijk, groot, overal lag fruit en ze hadden heel veel mini toilet spulletjes. Ik heb toen heerlijk tot 6 uur in de avond geslapen om energie bij te tanken voor de rest van de reis.
Als avond eten haalden ik nog even snel Frozen Yoghurt met fruit (het zag er zo lekker uit :)). Ik was iets vervroegd bij de gate maar heb daar een geweldige Indische familie ontmoet. De eerste 10 minuten keek de oudste vrouw (dacht de oma) met hele grote nieuwgierige ogen aan. Ze had een tradionele Sari aan en was tot in de details Typisch Indisch.
Ik had een boekje bij hoe je Tamils kan leren en zei tegen haar : Vanakkam (hallo). Ze begon te lachen en ze kon een aardig woordje Engels waardoor we hele gesprekken konden voeren. Soms kwamen er er niet uit en begon ze al lachend met haar hoofd te schudden zoals vele Indische mensen constant doen.
In het vliegtuig heb ik de hele rit naar Bollywood films gekeken en bolletjes gegeten. Dit keer was hete eten helaas niet zo lekker en aangezien mijn Buurman spijt had dat hij niet had gekozen wat ik had heb ik het aan hem gedoneerd(zelf vond ik het de ideale oplossing).
Om 3.00 uur Indische tijd kwam ik in Chennai aan. Bij de Bagage hal was ik enigzins zenuwachtig aangezien na een halfuur mijn koffer nog steeds niet inzicht was maar gelukkig is hij wel te voorschijn gekomen.
Met mijn Visum had ik gelukkig geen problemen en het vliegveld was zo mini dat ik zo bij de goede gate aangeland was richting Madurai. Ik moest daar 2 uurtjes wachten. In de tussentijd heb ik al kennis gemaakte met de Indische gaten in de grond tioletten zonder tiolet papier en de hitte. Om 6.50 vloog ik in een mini vliegtuig richting Madurai, het was maar een uurtje vliegen waardoor we heel laag vlogen en ik de hele tijd geboeit naar buiten kon kijken. Toen ik hoorde dat we gingen landen had ik een beetje twijfels over de veiligheid van het landingsproces tot de laatste bocht aangezien ik alleen maar bergen met bomen zag maar na de laatste bocht zag ik op eens een Gigantische stad met heel veel witte huisjes! En de landingsbaan natuurlijk.
Nadat ik mijn babage had gevonden stond er een man genaamd Austin op mij te wachten van Project Abroad. Ik heb toen gelijk kennis gemaakt met het Indische ontbijt in een restaurant, ook als je thee besteld krijg je er standaart melk bij en een bekertje om het steeds over te gieten (dan word het sneller koud). Na wat papier werk en een uitleg ging ik naar mijn Gast Gezin. Ik heb het erg gestroffen, het gast gezin bestaat uit Geetha en haar man. Ze zijn allebij Typisch Hindi Indisch maar ook heel modern. Met Geetha kan je alles bespreken en ze kan heerlijk koken (nadat je er aan gewend bent heb ik vernomen). Gelukkig heeft ze ook uit ervaring jam met brood en een broodroaster zodat mensen met een eetgewoonte als ik niet uithongeren en rustig kunnen wennen aan peper, vreemde papjes en bijzonder veel rijst.
Ik deel een badkamer en slaapkamer met drie andere vrijwilligers die uit Deenmarken, Italie en Duitsland komen. Het huis is denk ik groot voor Indische begrippen en ligt heel centraal.
Het is 5minuutjes lopen naar het ziekenhuis, de bank zit om de hoek, 10 minuutjes naar een winkel met tiolet papier en nuttella en de Rischa's die je naar het centrum kunnen brengen is ook heel dichtbij.
Gister heb ik ook als een roosje geslapen na al die nieuwe indrukken. Ik had 2 opties om op te slapen. Er staat namelijk een bed in de kamer met daarnaast een bank. Aangezien het bed bestaat uit een harde plank en een yoga matje heb ik de bank verkozen aangezien daar nog enigzins vering inzit!
Vandaag was mijn werk dag in het ziekenhuis. Ik loop mee met een vrouwlijke oude dokter (ik gok rond de 70). Ze spreekt goed Engels maar is wel een beetje wazig. 20 keer perdag vraagt ze wie we zijn, wat we hier komen doen en waar we vandaan komen. Volgens mijn Hostmama zou ze dat de komende tijd blijven doen. Ik loop samen met een Deens meisje mee (ze komt oorspronkelijk uit Sri Lanka waardoor ze vloeiend Tamils spreekt, erg handig).
Ik heb er over nagedacht hoe ik jullie ga uitleggen hoe het systeem werkt in het Booma hospital, maar eigenlijk kan ik alleen maar zeggen dat er gewoon geen systeem is in te vinden. De dokter loopt van hot naar her en alle patienten vliegen ook door elkaar heen. In de ochtend had ze een soort van spreekuur. Ze controleert dan 10 tallen zwangere vrouwen, vrouwen die een miskraam hebben gehad en vrouwen die graag zwanger willen worden.
Daarna liep ze (de doktor) naar allemaal kamertjes om pas bevallen vrouwen te controleren. Vervolgens ging ze naar de operatie kamer (zonder schoenen maar ook zonder operatie kleding of iets). In de operatie kamer stonden drie tafels met vrouwen er op. Op de eene tafel lag een vrouw waarvan de bevalling op gang kwam, op de tweede lag een vrouw die een spiraaltje ingediend kreeg en wat er met de derde vrouw aan de hand was werd me niet geheel duidelijk.
Mijn hostmama noemt het Booma Hospital het Cut Hospital, aangezien wanneer de bevalling opgang komt ze ook gelijk in knippen! Na een dag kan ik wel al zeggen dat ik zwanger worden nog niet zo zie zitten.
Onze doktor lijkt me op zich wel aardig maar ze is zelfs zo vergeetachtig dat ze ons soms totaal vergeet!
Ze liep namelijk ook gewoon om een uurtje of 13.00 gewoon weg zonder iets te zeggen, toen we haar achteraan liepen vroegen we wat ze ging doen. Ze zei: Oo ik ga lunchen en dan een middag dutje doen. En toen liep ze weg. Een andere doktor instrueerde ons naar huis, ik ben dus wel heel benieuwd hoe de andere weken worden.
Er word ons aangeraden om gewoon een eigen weg te zoeken in het ziekenhuis en ook contact te maken met andere doktors die iets meer uitleg geven. In de middag hebben we op loop afstand een winkel gevonden met de meest Hollandse dingen. Ook konden we daar tiolet papier, IceTea Poeder en Knorr tomaten soep kopen. S'avonds zijn we uit eten gegaan in een Indisch restaurant. Ondanks dat mijn tong tintelde en mijn wangen zo rood waren als vuur heb ik heerlijk gegeten. Ik at Naana (soort pannenkoek) met een tomaten, uien, sambal prutje met chicken. En dat alles koste maar 60 Roepie (wel getelt 1 Euro). Daarna zijn we met zen alle nog ergens een ijsje gaan eten.
Wel heb ik ondervonden dat ik misschien nog eerder ga fietsen in London dan hier ooit in mijn leven auto rijden! Levensgevaarlijk, ik doe ook maar gewoon mijn ogen dicht als ik in een auto of Richa zit.
De mensen zijn hier allemaal zeer vriendelijk en ik voel me hier eigenlijk helemaal thuis. Mijn gast gezin kan ook gewoon goed Engels waardoor communiceren heel makkelijk is. Ze eten hier ook allemaal alles met hun handen en Indische mensen dragen geen onderbroek (nooit geweten).
Ik heb dus ook het begrip ' CultuurShock ' ook nog niet ondervonden. Aan de hitte moet ik wel wennen en het eten maar verder vind ik alle nieuwe indrukken juist heel leuk.
Dit weekend ga ik hitte bestendigen kleren zoeken en naar een Tempel kijken in Madurai. Mijn kamergenootjes hebben hun kleren allemaal gewoon laten maken op een marktje waar ze de stof en de vormen van de kleding precies konden uitzoeken zoals hun dat wilde.
De volgende keer zou ik mijn blog iets korter houden maar ik wou nu even alles vertellen :) (al is het heel moeilijk om alles hier te beschrijven aangezien het gewoon onbeschrijfelijk bizar is hier).
Volgend weekend staat er een trip naar de bergen op de planning en deze maand willen we ook nog het strand en een olifanten weeshuis bezoeken.
Madurai is een eeuwen oude stad met heel veel tempels en oude gebouwen. De armoede is hier minder aanwezig dan in bijvoorbeeld Bombai maar de projecten hier zijn als nog hard nodig. Het is een land vol tegenstrijdigheid .Ook is het verschil in ziekenhuizen heel bizar om te zien. Aangezien in de een ze gewoon operatie kleding en mondkapjes gebruiken en in het Booma hospital ze gewoon Sari's dragen en er bij een bevalling na het in knippen gewoon bloed komt op het gezicht van de doktor!
Maar ik wens jullie alle een goede nacht toe en jullie horen van me :)
Liefs Chriske
-
06 September 2012 - 20:21
Jannie Woudstra:
Hoi lieve Chris,
Wat een onzettend leuk reisverslag,zou er zo bij willen zijn.
Gisteren een foto gemaakt van mn knie,de dokter denkt een scheurtje in mn buiten meniscus,dus een kijkoperatie.
Donderdag 13 sept gaat het gebeuren.
Hoop dat ik er snel van herstel,vorige keer vond ik het lang duren hoor.
Lieve Chris,geniet van je tijd daar en laat ons alles weten wat je allemaal mee maakt.zo leuk om te lezen!!
Heel veel sterkte met je werk in het ziekenhuis ,eten en de hitte maar alles went moet je maar denken ;-))
Laat maar een paar leuke hitte bestendige kleding maken.
Ik kijk nu al uit naar je volgende ervaringen,haha,veel plezier.
Liefs en een dikke kus, Jannie -
06 September 2012 - 20:25
Chriske Van Barneveld:
Hoi Jannie, wat vervelend van je knie :( ik zou aan je denken :) ik ga met je mee hopen dat je snel herstelt! Dankjewel :) Als ik weer wat nieuwe ervaringen heb meegemaakt hoor je van me ;)
Liefs chriske -
06 September 2012 - 20:26
Chriske Van Barneveld:
Ojaa ik zou van mijn hitte bestendige kleding foto's maken en delen :) -
06 September 2012 - 20:33
Martine:
Lieve Chriske,
Wat een avontuur en dat aan het begin van je reis! Fijn om te lezen dat je er bent, in het ziekenhuis zal het ook wel goed komen. Er lopen meer mensen dan 1 dokter en ook hier zal je je eogen weg wel vinden.
Geniet vooral van alles wat je ziet, ervaart en meemaakt.
Liefs,
Martine -
06 September 2012 - 20:47
Patricia:
Hee Chriske! Wat leuk om allemaal te lezen! Zo te lezen heb je het helemaal naar je zin, PDF Britt en ik zaten helemaal in de stress voor je toen we lazen dat je het vliegtuig niet meer in kon.. Wel fijn dat je het getroffen hebt met je gastgezin. Hier mis je geloof ik niet zo veel hoor.. Lange collegedagen ;) geniet er van daar en ik kijk al uit naar je volgende stukkie! Xx -
07 September 2012 - 21:26
Henk-Jan:
Ha Chris,
Het avontuur is begonnen! Wat heb je al veel beleefd! Hartstikke leuk om je verslag te lezen, zo krijg ik het gevoel dat ik een beetje bij je ben en zie ik alles levendig voor me.. Je schrijft trouwens leuk, viel me in je Engelse tijd ook al op (misschien toch maar de journalistiek in?;)).. Was trouwens wel even spannend hier dat je gestrand was in Dubai, we zagen je in gedachten al opgenomen worden in de harem van de een of andere sjeik, maar gelukkig: je bent op je bestemming! Het klinkt allemaal goed en zoals het 'hoort', natuurlijk ontzettend anders dan Nederland, maar daardoor niet meer of minder... En zo denk jij er ook over, leuk! Blijf die open blik houden in je ervaringen, ontmoetingen met mensen en alles wat op je pad komt en, zoals ik bij het 'tot ziens zeggen' al zei, vooral: GENIETEN! Kijk uit naar je volgende verslag, want je zult dan ongetwijfeld weer van alles meegemaakt hebben. Handig om zo op de hoogte te blijven van jou. Enneh... natuurlijk wil je ook van alles wat hier gebeurd op te hoogte blijven he.. Kan ik je gewoon mailen dan? Niet meer naar het 'ajax' adres he;)
Tot mails!
groetjes van je neef -
08 September 2012 - 17:39
Chriske Van Barneveld:
Hoi Allemaal,
Ik denk ook dat ik mijn weg wel vind, op de 2de dag heb ik een keizersnee operatie bijgewoond (de details vertel ik in mijn volgende blog), het was heel indrukwekkend!
Patricia je kan het ;) Door alle saaie colleges moet je gewoon aan London denken :)
Henkjan ik heb inderdaad niet meer mijn ajax adres haha, nu is het chriske_vanbarneveld@hotmail.com
Vind het heel leuk om alle reacties te lezen :)
Liefs Chriske -
09 September 2012 - 12:29
Anneke Nieman:
Hoi Chriske,
Heerlijk, om jou op deze manier te volgen.
Veel succes en blijf genieten!!!!! -
09 September 2012 - 21:51
Jacqueline:
Hee chriske, wat n spannende verhalen zeg! En wat hj zegt, je schrijft heel leuk! Lekker open :D ik had zo meegewild haha.. Dat je je vlucht had gemist, gaf mij wel jeukende handjes........ :p maar ga zo door, schrijf lekker veel en geniet er van! X -
10 September 2012 - 11:06
Stichting Muses:
Hoi Chriske, geniet van je reis! We blijven je mooie ervaringen graag volgen.
Gr Romy -
10 September 2012 - 12:24
Marinka:
Ha die Chriske,
wat kun jij toch beeldend schrijven, erg leuk om te lezen! ja, wacht jij maar met bevallen en geniet eerst maar van het leven..... ik bn benieuwd naar je volgende verslag, succes met rijst eten. -
10 September 2012 - 14:44
Oma Odijk:
Hallo Criske.
Fijn dat het allemaal goed gaat,wij vinden het leuk om al je belevenissen te lezen.
we zijn alweer benieuwd naar de volgende je maakt wel wat mee.
Doe voorzichtig.
Een knuffel van Oom Dick en Oma. -
11 September 2012 - 11:00
Chriske Van Barneveld:
Hii, Ik ga zo/morgen weer een verslagje plaatsen :),, Hoelang ik internet heb weet ik namelijk nooit in India! ,,Rijst eten valt nog niet mee maar genieten doe ik zeker.
Oo Oma ik denk dat je het vast perongeluk deedt (a) maar mijn naam is met ch ;)
Liefs Chriske -
11 September 2012 - 22:41
T Elly:
Chris, SUPER!!!
Ga zo door, we genieten mee!
liefs, t Elly, o Jaap
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
